Ik kon weer naar huis. Barcelona. De omgekeerde wereld. Als ik naar de stenen muren kijk, denk ik aan de planten die langzaam groeien en natuurlijke muren vormen in een zelfde patroon, 1500 kilometer hier vandaan. De kamer waarin ik dit schrijf kijkt uit op een drukke straat in het centrum van Barcelona. De kamer met een aarden vloer die dezelfde afmetingen en oriëntatie heeft, noord - noordwest, kijkt uit op een smalle plattelandsweg buiten een dorp in het oosten van Nederland. Het dorp waar ik geboren ben, waar mijn vader geboren is en zijn vader.
De plattegrond van mijn appartement in een land ver van waar ik geworteld ben, wordt langzaam zichtbaar.
De plattegrond van mijn appartement in een land ver van waar ik geworteld ben, wordt langzaam zichtbaar.
I was able to go home again. Barcelona. The upside down world. When I look at the stone walls here, I think about the plants growing slowly there, forming natural walls in a similar pattern, 1500 kilometres from where I am. The room in which I write these words overlooks a busy street in the centre of Barcelona. The room with the earthen floor that has the same size and orientation, north - northwest, overlooks a narrow countryside road outside a little village in the east of the Netherlands. The village where I was born. Where my father was born and his father.
The ground plan of my apartment in a country far from where my roots are, is starting to become visible.
Drone footage: Peter Besten
